ارزیابی آسیب پذیری ساختمان های شهری در برابر شدت های مختلف زلزله مطالعه موردی: منطقه 9 شهرداری تهران

زلزله مخرب‌ترین و شایع‌ترین سانحه طبیعی است که از گذشته تاکنون بیشترین آسیب جانی و مالی را بر شهرهای ایران وارد نموده است. منطقه 9 شهرداری تهران به دلیل فرسودگی شدید بافت مسکونی، نزدیکی به گسل شمال تهران و وجود کاربری‌های صنعتی، منطقه‌ای با آسیب‌پذیری بالا در برابر زلزله است. ضروریست جهت کاهش خسارات ناشی از زلزله در این منطقه قبل از ایجاد بحران، پهنه‌های آسیب‌پذیر مشخص و تمهیدات لازم انجام شود. در این راستا هدف اصلی پژوهش ارزیابی آسیب‌پذیری ساختمان‌های شهری در برابر شدت‌های مختلف زلزله می‌باشد. برای رسیدن به این هدف، 10 شاخص با استفاده از فرایند تحلیل شبکه‌ای (ANP) وزن‌دهی و نتایج حاصل از آن روی لایه‌های مورد بررسی در محیط GIS اعمال و نهایتاً با تلفیق لایه‌های مورد بررسی نقشه آسیب‌پذیری کلی منطقه تهیه گردید. مدل بکاربرده شده برای استانداردسازی لایه‌ها فازی (Fuzzy) می‌باشد. در مرحله بعدی جهت پیش‌بینی میزان آسیب وارده ‌به ساختمان‌های شهری، سناریوهای زلزله در شدت‌های مختلف 6، 7 و 8 مرکالی اصلاح‌شده، طراحی و بر روی نقشه آسیب‌پذیری کلی منطقه اعمال شد. درنهایت براساس نتایج حاصل میزان آسیب‌پذیری ساختمان‌ها در 5 گروه آسیب‌پذیری خیلی کم، کم، متوسط، زیاد و خیلی زیاد طبقه‌بندی شدند. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که میزان آسیب‌پذیری ساختمان‌های شهری در دامنه‌های آسیب‌پذیری خیلی کم، کم، متوسط، زیاد و خیلی زیاد، در زلزله‌ با شدت 6 مرکالی اصلاح‌شده به ترتیب 26، 56، 17، 1 و 0 درصد، در زلزله‌ای با شدت 7 مرکالی اصلاح‌شده به ترتیب 21، 10، 52، 16 و 1 درصد و در زلزله‌ای با شدت 8 مرکالی اصلاح‌شده به ترتیب 7، 4، 10، 61 و 18 درصد می‌باشد.